Najczęstszą chorobą kręgosłupa, która może wystąpić u osób w każdym wieku, jest osteochondroza. Ta patologia wpływa na tkankę chrzęstną i krążki międzykręgowe. W rezultacie pojawia się silny ból, ograniczona jest ruchliwość i mogą wystąpić poważne powikłania. Najczęściej występuje osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego. Wynika to z faktu, że dolna część pleców przyjmuje największe obciążenie podczas każdego ruchu człowieka.
Cechy kręgosłupa lędźwiowego
Region lędźwiowy jest najczęściej narażony na różne procesy patologiczne. Dzieje się tak, ponieważ przenosi on największe obciążenie. I to nie tylko podczas chodzenia czy biegania. Dolna część pleców zapewnia również wsparcie podczas stania lub siedzenia. W końcu znajduje się pod ciągłym naciskiem całego ciężaru ciała. Ta sekcja musi być bardzo mobilna, aby osoba mogła wykonywać różne ruchy, zgięcia i skręty. Zapewnia to specjalna budowa kręgów i krążków międzykręgowych.
Kręgosłup lędźwiowy łączy odcinek piersiowy i krzyżowy. Są mniej mobilni i lepiej chronieni. W końcu obszar klatki piersiowej jest połączony z żebrami, a obszar krzyżowy jest połączony z kościami miednicy. A dolna część pleców, wraz z szyją, jest najbardziej ruchomą częścią kręgosłupa i dlatego jest najczęściej podatna na choroby.
Odcinek lędźwiowy składa się z pięciu kręgów. Połączone są krążkami międzykręgowymi, które nadają kręgosłupowi elastyczność i zapewniają amortyzację wszelkich wstrząsów. To właśnie dyski najczęściej cierpią z powodu zwiększonego obciążenia. Składają się z tkanki chrzęstnej, która jest bardzo wrażliwa na brak składników odżywczych.
Co to jest osteochondroza
Kręgosłup człowieka ma złożoną budowę, która jest niezbędna do utrzymania równowagi organizmu i ochrony rdzenia kręgowego przed uszkodzeniami. Aby prawidłowo spełniał swoje funkcje, konieczna jest skoordynowana praca wszystkich jego części: kręgów, krążków międzykręgowych, mięśni i więzadeł utrzymujących je w prawidłowej pozycji. Jeżeli jakikolwiek element ulegnie awarii, cierpi na tym cały układ mięśniowo-szkieletowy.
Osteochondroza lędźwiowa występuje, gdy mięśnie są osłabione lub skurczone, dyski nie są odpowiednio odżywione lub gdy tkanka kostna kręgów jest zdeformowana. Wszystko to prowadzi do uszkodzenia pierścienia włóknistego krążka, a jądro miażdżyste zaczyna wystawać. Uciska korzenie nerwowe, powodując ból. Patologia postępuje stopniowo, prowadząc do coraz większego zniszczenia tkanek. Najczęściej dotyczy to jednego dysku, a na początkowym etapie patologię można przezwyciężyć. Ale bez normalnego leczenia może rozwinąć się wielosegmentowa osteochondroza, w której dotkniętych jest już kilka dysków.
Osteochondroza często rozwija się u osób spędzających długie okresy czasu przy komputerze.
Przyczyny patologii
Wcześniej uważano, że osteochondroza jest chorobą osób starszych i pojawia się na skutek zmian w tkankach związanych z wiekiem. Dlatego takie niszczenie dysków uznano za zło konieczne. Ale w rzeczywistości jest to tylko jedna z przyczyn osteochondrozy. Obecnie choroba ta coraz częściej występuje u młodych ludzi, co nie ma nic wspólnego z procesami zwyrodnieniowymi związanymi z wiekiem. Naukowcy odkryli, jakie czynniki prowadzą do rozwoju osteochondrozy. Okazuje się, że aby rozpoczęły się procesy destrukcyjne, konieczne jest złożone działanie kilku czynników. To może być:
- choroba metaboliczna;
- nieprawidłowa postawa;
- nadwaga;
- niezrównoważona dieta, brak witamin i minerałów;
- predyspozycje genetyczne, wrodzone patologie kręgosłupa;
- siedzący tryb życia prowadzący do osłabienia mięśni pleców;
- długotrwałe przebywanie w niewygodnej pozycji;
- poważna aktywność fizyczna, podnoszenie ciężarów;
- urazy w okolicy lędźwiowej.
Deformacja dysku może prowadzić do ucisku korzeni nerwowych i naczyń krwionośnych. Ponadto rozwój osteochondrozy może być spowodowany występowaniem u pacjenta chorób takich jak płaskostopie, skolioza, reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, osteoporoza oraz zaburzenia układu sercowo-naczyniowego lub hormonalnego. Najczęściej patologia ta występuje u sportowców podnoszenia ciężarów, u osób zmuszonych do spędzania długiego czasu na nogach, na przykład kelnerów, sprzedawców, nauczycieli, ładowaczy, budowniczych lub siedzenia w jednej pozycji - u kierowców, pracowników biurowych, dyspozytorów .
Dlaczego osteochondroza jest niebezpieczna?
Wiele osób uważa, że osteochondroza jest nieuniknionym towarzyszem starszej osoby. Próbują uśmierzyć ból za pomocą tabletek, jednak ograniczenie ruchomości traktowane jest tak, jakby było konieczne. Takie podejście jest bardzo niebezpieczne, ponieważ bez szybkiego leczenia osteochondroza lędźwiowa prowadzi do poważnych powikłań. Jeśli nie zwrócisz uwagi na pierwsze oznaki patologii, dysk będzie się nadal pogarszał. Po pierwsze, prowadzi to do występu - lekkiego występu włóknistego pierścienia. W przyszłości, przy ciągłym stresie, może wystąpić silne wysunięcie krążka, a nawet pęknięcie pierścienia włóknistego - pojawia się przepuklina międzykręgowa.
Stały ucisk naczyń krwionośnych i korzeni nerwowych prowadzi do stanu zapalnego - zapalenia korzonków lędźwiowych. Jeśli nerw kulszowy zostanie uszkodzony, rozwija się rwa kulszowa, powodując silny ból nie tylko podczas poruszania się, ale nawet podczas siedzenia.
Stopniowe niszczenie dysków może prowadzić do niestabilności kręgosłupa i nieprawidłowego ustawienia kręgów. Powoduje to ucisk rdzenia kręgowego i problemy z narządami miednicy. Rozwija się niepłodność, impotencja, nietrzymanie moczu i inne patologie. Bardziej niebezpieczną konsekwencją jest zaburzenie dopływu krwi do całego rdzenia kręgowego, co wpływa na wszystkie narządy człowieka. Możliwe jest również rozwinięcie się mielopatii uciskowej z powodu zwężenia kanału kręgowego.
W zaawansowanych przypadkach osteochondrozy lędźwiowej, gdy zajęte są wszystkie korzenie nerwowe, może wystąpić niedowład i porażenie kończyn dolnych. Jest to tak zwany zespół ogona końskiego. Aby zapobiec takim konsekwencjom, konieczne jest leczenie osteochondrozy bez czekania na powikłania. W przeciwnym razie pacjent nie może uniknąć nie tylko tymczasowej utraty zdolności do pracy, ale także niepełnosprawności. Niebezpieczeństwo choroby polega na tym, że na początkowym etapie objawy nie są tak wyraźne.
Etapy rozwoju
Choroba rozwija się powoli. Zmiany zwyrodnieniowe przechodzą przez cztery etapy. Niebezpieczeństwo polega na tym, że w początkowej fazie pacjent może nie zwracać uwagi na lekkie ograniczenie ruchomości i lekki ból po wysiłku fizycznym. Prowadzi to do stopniowego postępu patologii.
Osteochondroza drugiego stopnia charakteryzuje się zniszczeniem nie tylko samego dysku, ale także otaczających go tkanek. Z tego powodu pojawia się występ dysku i nerwy są ściskane. Silny ból promieniuje do uda, pośladków i może promieniować do górnej części pleców. Występują nie tylko po nadmiernym wysiłku, ale także w spoczynku.
W przypadku osteochondrozy stopnia 3 pacjent stale odczuwa ból. W tym czasie pojawia się przepuklina międzykręgowa. Ten etap rozwoju choroby charakteryzuje się oprócz bólu, drętwienia nóg, bólów głowy, pogorszenia ogólnego stanu zdrowia, zaburzeń funkcjonowania układu moczowo-płciowego i przewodu pokarmowego.
W czwartym stadium choroby na kręgach pojawiają się narośla kostne - osteofity. Ulegają deformacji i mogą rosnąć razem. To bardzo utrudnia poruszanie się. U pacjenta mogą wystąpić zaburzenia czucia w dolnej części ciała, niedowład lub paraliż nóg. Głównym objawem choroby jest silny ból w dolnej części pleców.
Objawy choroby
Niebezpieczeństwo tej choroby polega na tym, że wyraźne objawy pojawiają się dopiero na drugim etapie procesu destrukcyjnego. Wcześniej pacjent może odczuwać łagodny ból po wysiłku fizycznym, który ustępuje po przyjęciu leków przeciwbólowych lub odpoczynku. Ale wraz z postępem patologii dyskomfort nasila się i pojawiają się inne objawy:
- ciągły ból, czasami promieniujący do pośladka lub uda;
- po długotrwałym bezruchu każdy ruch powoduje ostry ból;
- uczucie napięcia mięśni dolnej części pleców;
- ból spowodowany osteochondrozą okolicy lędźwiowej może nasilać się przy nagłych ruchach, nawet podczas kichania;
- ograniczona mobilność, niemożność zginania się lub obracania;
- gęsia skórka na nogach, zmniejszona wrażliwość skóry;
- przy poważnym procesie zapalnym możliwy jest obrzęk i miejscowy wzrost temperatury;
- słabe krążenie w kończynach dolnych, zimne stopy;
- ostry lumbago w dolnej części pleców po hipotermii;
- zmęczenie, osłabienie, drażliwość, zaburzenia snu.
Diagnostyka
Korzystne leczenie osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego jest możliwe tylko przy terminowej i prawidłowej diagnozie. Aby to zrobić, oprócz zbadania pacjenta i zebrania informacji o niepokojących go objawach, lekarz zleca badanie instrumentalne. Najczęściej jest to RTG, MRI, CT lub USG. Ponadto lekarz może sprawdzić odruchy ścięgniste i specyficzne objawy. Przykładowo odruch Lagesa charakteryzuje się tym, że w pozycji leżącej uniesienie wyprostowanej nogi powoduje wzmożony ból. Na podstawie takiego badania stawia się diagnozę i określa stopień zniszczenia tkanki. Rozpoznanie osteochondrozy stawia się na podstawie kompleksowego badania.
Cechy leczenia osteochondrozy lędźwiowej
Aby uniknąć powikłań, bardzo ważne jest, aby w porę skontaktować się z placówką medyczną. Po zbadaniu i określeniu stopnia procesów zwyrodnieniowych lekarz prowadzący dobierze indywidualny program leczenia. Musi być kompleksowe i jeśli zastosujesz się do wszystkich zaleceń, uda się zatrzymać niszczenie tkanki kręgosłupa. Celem leczenia osteochondrozy lędźwiowej powinno być nie tylko łagodzenie bólu, stanu zapalnego i skurczów mięśni. Właściwa terapia ma na celu poprawę krążenia krwi i odżywienia tkanek, eliminację ściśniętych włókien nerwowych, przywrócenie dysków i zapobieganie powikłaniom.
Pacjenci muszą zrozumieć, że osteochondrozę można leczyć w domu, ale aby to zrobić, muszą znacznie zmienić swoje nawyki i styl życia. Należy zacząć od wyboru materaca ortopedycznego, unikania dużej aktywności fizycznej i sprawdzenia swojej diety. Specjalna dieta jest szczególnie konieczna w przypadku pacjentów z nadwagą.
Ostry okres rozwoju choroby wymaga stosowania leczenia farmakologicznego. Zaostrzenie może być spowodowane hipotermią, podnoszeniem ciężarów, aktywnością fizyczną lub urazem. Leki na osteochondrozę lędźwiową stosuje się w celu zmniejszenia bólu i łagodzenia stanów zapalnych. Różne leki można przyjmować doustnie lub stosować zewnętrznie w postaci maści lub okładów. W tym samym celu stosuje się różne metody medycyny tradycyjnej. Warto jednak pamiętać, że leczenie osteochondrozy lędźwiowej w domu musi być kompleksowe.
Główną metodą stosowaną na każdym etapie rozwoju osteochondrozy jest fizjoterapia. Powinien składać się z ćwiczeń wzmacniających i rozciągających mięśnie pleców. Ale bardzo ważne jest, aby kompleks został wybrany przez lekarza. Najpierw musisz wykonać ćwiczenia pod okiem specjalisty. Jeśli zastosujesz się do wszystkich zaleceń, terapia ruchowa pomoże przywrócić ruchomość kręgosłupa, poprawić krążenie krwi i złagodzić skurcze mięśni. Podczas wykonywania ćwiczeń ważne jest, aby nie przemęczać się i nie dopuścić do wystąpienia bólu. Zajęcia powinny być regularne, wtedy efekt będzie większy.
Ćwiczenia terapeutyczne zajmują ważne miejsce w kompleksowym leczeniu osteochondrozy
Fizjoterapia jest bardzo skuteczna jako leczenie uzupełniające. Może to być akupunktura, masaż, zabiegi wodne, terapia kamieniami, stosowanie błota, pijawki. Często stosowane są różne zabiegi fizykalne: magnetoterapia, fonoforeza, ultradźwięki, leczenie laserem, elektroforeza i inne.
Zapobieganie
Aby uniknąć pytania, jak wyleczyć osteochondrozę kręgosłupa lędźwiowego, należy już od najmłodszych lat dbać o zdrowie dolnej części pleców. Bardzo ważne jest prawidłowe odżywianie i wzmacnianie mięśni pleców. Prawidłowe funkcjonowanie kręgosłupa wymaga dużej aktywności fizycznej. Szczególnie przydatne są pływanie, joga, pilates i aerobik w wodzie.
Kobiety powinny rzadziej nosić buty na obcasie i unikać hipotermii. Zaleca się także spanie na materacu ortopedycznym i staranie się mieć cały czas proste plecy. Podczas podnoszenia ciężarów ważne jest, aby nie pochylać się, ale przysiadać, równomiernie rozkładając obciążenie na nogi, kręgosłup i obręcz barkową. Osoby spędzające dużo czasu przy komputerze muszą co jakiś czas wstać i zrobić rozgrzewkę.
Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego jest poważną chorobą, którą należy leczyć jak najwcześniej. Jeśli jednak pacjent dołoży wszelkich starań i zastosuje się do wszystkich zaleceń lekarza, procesy zwyrodnieniowe można zatrzymać. Uważa się, że niemożliwe jest całkowite wyleczenie osteochondrozy. Ale powrót do normalnego życia, zapobieganie powikłaniom i eliminowanie zaostrzeń jest całkiem możliwy.
Często zadawane pytania
Jakie są główne przyczyny rozwoju osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego?
Głównymi przyczynami rozwoju osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego są siedzący tryb życia, brak aktywności fizycznej, zła postawa, nadwaga, urazy i predyspozycje genetyczne.
Jakie objawy zwykle towarzyszą osteochondrozie kręgosłupa lędźwiowego?
Objawy osteochondrozy kręgosłupa lędźwiowego mogą obejmować ból dolnej części pleców, ograniczoną ruchomość, drętwienie lub osłabienie nóg, ból pośladków oraz ból podczas zginania i obracania tułowia.
Przydatne porady
Wskazówka nr 1
Utrzymuj prawidłową postawę i unikaj siedzenia lub stania w jednej pozycji przez dłuższy czas. Regularnie wykonuj ćwiczenia, aby wzmocnić mięśnie pleców i skorygować postawę.
Wskazówka nr 2
Ucz się i ćwicz techniki relaksacyjne i radzenia sobie ze stresem, takie jak joga, medytacja lub głębokie oddychanie, aby zmniejszyć napięcie w dolnej części pleców.
Wskazówka nr 3
Wybierz odpowiednią poduszkę lub materac ortopedyczny, który pomoże utrzymać prawidłowe ułożenie kręgosłupa podczas snu i odpoczynku.