Osteochondroza jest klasyfikowana według różnych stopni, etapów i odmian. Odbywa się to w celu określenia najbardziej optymalnego schematu leczenia. W procesie ważne jest prawidłowe określenie stopnia uszkodzenia, szerokości i częstości występowania objawów.
Klasyfikacja osteochondrozy według kodu ICD-10
Osteochondroza według klasyfikacji ICD-10 ma numer M42. W zależności od lokalizacji uzupełniany jest również o następujące liczby po kropce w celu określenia lokalizacji i odmiany:
- 0 - zaangażowanie kilku miejsc, osteochondroza młodzieńcza (do 20 lat);
- 1 - obszar pierwszego, drugiego kręgu szyjnego, potylicy, osteochondrozy dorosłych;
- 2 - szyja;
- 3 - strefa szyi i klatki piersiowej;
- 4 - piersiowy;
- 5 - obszar części lędźwiowo-piersiowych kręgosłupa;
- 6 - dolna część pleców;
- 7 - strefa lędźwiowo-krzyżowa;
- 8 - sacrum z kością ogonową;
- 9 - nie ma możliwości określenia lokalizacji.
Zgodnie z tą klasyfikacją możliwe jest wyjaśnienie tylko występowania choroby w określonych segmentach, oddziałach. Ale lekarz sam określa etapy i stopnie i na ich podstawie decyduje, jak leczyć pacjenta.
gradacja
Wiele osób myli etapy ze stopniami rozwoju. Ale jeśli mówimy bezpośrednio o pierwszym, to tutaj mówimy nie tyle o objawach, co o patologicznych procesach zachodzących w tkankach.
Przedkliniczne
Etap przedkliniczny zwykle nie objawia się objawowo. W tym okresie w tkankach nabierają tempa procesy patologiczne, które powodują stopniowe niszczenie krążków międzykręgowych.
Warto zauważyć, że praktycznie nie ma objawów klinicznych. Pacjent może mówić tylko o szybkim zmęczeniu konkretnego oddziału lub dyskomfortu.
Stadium dyskogennej rwy kulszowej
Na tym etapie dotyczy jądra miażdżystego krążków.
Procesy zwyrodnieniowe postępują dalej, prowadząc do zakłóceń procesów metabolicznych.
Prowadzi to do martwicy i zniszczenia tkanek w IVD. W pierścieniu włóknistym dochodzi do naruszenia struktury kolagenu, co znacznie zmniejsza wysokość przestrzeni międzykręgowej.
Naruszenia te ostatecznie prowadzą do rozwoju niestabilności w danym segmencie. Ten etap zwykle objawia się lokalnymi bólami, które będą dokładnie odpowiadać dotkniętemu działowi. Ponadto postępuje rozwój objawów bólowych typu odruchowego. W rezultacie mówimy już o tym, że pacjent nie jest w stanie znieść zwykłej aktywności fizycznej, ponieważ odczuwa ból i zmęczenie.
Stadium naczyniowo-korzeniowe
Stadium naczyniowo-korzeniowe jest wynikiem zniszczenia krążka. Patologiczny proces zwyrodnieniowy w dotkniętym obszarze prowadzi do naruszenia orientacji przestrzennej w włóknistym pierścieniu włókien kolagenowych.
W rezultacie pierścień jest rozdrobniony, wykazując objawy kliniczne w obszarach pęknięć, dezintegracji, pęknięć. Jądro miażdżyste wystaje przez pęknięcia, co nazywa się występem dysku. Ponieważ takie procesy naruszają fiksację kręgów, rozwija się ich patologiczna wyraźna ruchliwość, co prowadzi do dyslokacji i przemieszczeń, a one z kolei prowadzą do uszczypnięcia korzeni nerwów i naczyń krwionośnych.
Rezultatem takiego negatywnego wpływu jest znaczne naruszenie unerwienia różnych działów.
Jednocześnie można zaobserwować ogniska z drętwieniem i intensywnym bólem, a także zaburzone jest odżywianie wielu tkanek.
Szczególnie niebezpieczny w tym kontekście jest obszar szyjki macicy, przez który przechodzą główne naczynia ciała. Niedotlenienie tkanek prowadzi do ich stopniowej śmierci, co niezmiennie wpływa na kondycję człowieka i funkcjonalność narządów wewnętrznych.
Pacjenci na tym etapie zwykle skarżą się już na ból całego pleców i szyi, ponieważ procesy zwyrodnieniowe w taki czy inny sposób dotykają prawie wszystkich oddziałów. Objawy nasilają się po dłuższym przebywaniu w tej samej pozycji. Na tym etapie charakterystyczny jest rozwój zaburzeń czuciowych i motorycznych - od drętwienia po paraliż.
Pojawienie się blizny na dyskach
Ostatnim etapem jest zastąpienie zniszczonego dysku tkanką bliznowatą. Na tym ostatnim etapie w procesy patologiczne zaangażowane są więzadła żółte i międzykostne. Jądro miażdżyste zastępuje się chrząstką włóknistą lub tkanką włóknistą łączną.
Objawy kliniczne tego etapu mogą się różnić. Wyjaśnia to fakt, że w procesy patologiczne zaangażowanych jest kilka działów. I każdy z nich może być na tym lub innym etapie. Niestabilność kręgów znika, podobnie jak ból pleców. Dzięki rozwiniętemu zwłóknieniu IVD kręgosłup odzyskuje stabilność i podparcie.
Stopni
Jeśli mówimy wprost o stopniach, to warto tutaj wspomnieć, że zachodzące zmiany charakteryzują się pewnymi objawami. Określa się go w procesach diagnostycznych, a także na podstawie zeznań samego pacjenta.
Pierwszy etap
Na tym etapie mechanizm zmiany MTD jest dopiero uruchamiany. Jądro dysku stopniowo wysycha, deformuje się i złuszcza.
Pacjent mówi o zmęczeniu, dyskomfortu, aw niektórych przypadkach o pierwszych odczuciach bólowych.
Zwykle pojawiają się tylko pod obciążeniami o charakterze fizycznym. W stadium 1 choroba dobrze reaguje na leczenie, ale patologię rozpoznaje się w takich przypadkach niezwykle rzadko, ponieważ objawy pojawiają się rzadko i nie tak intensywnie, a następnie równie szybko ustępują.
Drugi etap
Tkanki krążka nadal ulegają rozpadowi, wpływając nie tylko na rdzeń, ale także na pierścień włóknisty. Dysk traci zdolność amortyzacji, co zwiększa nacisk na naczynia i zakończenia nerwowe. W drugim etapie pacjenci skarżą się na nasilający się ból. Są najbardziej widoczne przy nagłych ruchach. Zespół bólowy zaczyna wpływać na systemy towarzyszące.
Trzeci etap
Pierścień ulega zniszczeniu, a rdzeń zaczyna wystawać przez pęknięcia, przez co między kręgami powstaje przepuklina. Przy 3 stopniach negatywny wpływ mają wszystkie otaczające systemy. Cierpią tkanki nerwowe i mięśniowe, naczynia krwionośne.
Dotknięty segment stopniowo traci ruchliwość z powodu kiełkowania zmienionych tkanek, które stają się twardsze i grubsze. Ból staje się prawie stały, okresowo rozwija się stan zapalny segmentu.
Czwarty etap
Ponieważ tkanki krążków są zastąpione bliznowatymi tkankami łącznymi, IVD są zablokowane w określonej pozycji. W rezultacie powstaje bolesna postawa. Na etapie 4 funkcje motoryczne są znacznie ograniczone. Oznacza to, że kręgosłup, w prostych słowach, zamienia się z ruchomego mechanizmu w statyczną kolumnę.
Rodzaje
Ponadto podział przebiega według typu. Taka klasyfikacja obejmuje podział choroby według określonej lokalizacji. Najbardziej dotknięty dział jest zwykle identyfikowany.
Oddział szyjki macicy
Okolica szyjki macicy jest uważana za jedną z najniebezpieczniejszych. Wyjaśnia to fakt, że przez obszar hipermobilny przechodzi sporo naczyń wiodących i korzeni nerwowych.
W związku z tym negatywny wpływ w największym stopniu dotyczy mózgu, który doświadcza niedotlenienia, gdy naczynia są zaciśnięte.
W rezultacie zaczyna się aktywna śmierć komórek mózgowych. Ponadto szczególnie mocno cierpią wydziały odpowiedzialne za pracę płuc i serca, czyli rdzeń przedłużony.
Osteochondrozie odcinka szyjnego regularnie towarzyszą bóle głowy, pogorszenie wzroku i słuchu, ból zębów, omdlenia, zawroty głowy, nadciśnienie. Trudności z obracaniem głowy, drętwienie i ból rąk również wskazują na chorobę. Takich objawów nie można zignorować, ponieważ wskazuje to już na obecność etapów 2-3.
Klatka piersiowa
Obszar klatki piersiowej daje najwięcej objawów na narządy klatki piersiowej. Rezultatem jest napromieniowanie bólu w okolicy serca i płuc. Często są mylone z bólem podczas zawału serca, zawału serca. Ból występuje również podczas wdechu lub wydechu. Osteochondroza szyjna piersiowa jest uważana za drugą najcięższą. Rozpoczynając patologię, istnieje ryzyko rozwoju prawdziwych patologii układu oddechowego i układu sercowo-naczyniowego.
lędźwiowo-krzyżowy
Osteochondroza lędźwiowo-krzyżowa jest uważana za najczęstszą. Przejawia się w ciągu życia.
Typowe objawy to ból w dolnej części pleców, nogach i narządach miednicy. Mobilność oddziału jest znacznie ograniczona, odczuwalne są bóle pleców.
Słaby przepływ krwi, wywołany patologią, powoduje zatory w narządach otrzewnej, co prowadzi do dysfunkcji układu moczowo-płciowego, przewodu pokarmowego.
Nie jest uważana za tak niebezpieczną jak osteochondroza szyjki macicy, ale może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.
wielosegmentowy
Wielosegmentowy to rodzaj osteochondrozy, w którym procesy patologiczne rozprzestrzeniają się na kilka segmentów w pobliskich kręgach. Objawy powstają w zależności od dotkniętego obszaru. Na przykład przy patologii w 3 kręgach szyjnych zmysł węchu może zawieść, mogą pojawić się problemy z mową. Po pokonaniu 4 kręgów obojczyk i przedramię stają się odrętwiałe. 5-7 kręgów daje objawy z tyłu głowy, barków, szyi, ramion.
Okolica klatki piersiowej jest najczęściej dotknięta w okolicy 4-5 i dolnych kręgów. Plecy bolą prawie bez przerwy. Objawy przypominają nerwoból międzyżebrowy lub ból serca.
Jeśli dotknięte są segmenty lędźwiowe, intensywny ból w tej części jest albo bolesny, albo ostry. Mogą również występować w postaci osłabionej na całej długości pleców, a także na pośladkach i nogach.
Często osteochondroza
Ten rodzaj osteochondrozy jest uważany za najcięższy, ponieważ dotyczy kilku części kręgosłupa, na przykład szyjnego i piersiowego, a nawet wszystkich trzech naraz.
Lekarze nie uzgodnili jeszcze tej odmiany, ponieważ choroba może początkowo rozpocząć się w jednym oddziale, a wraz z postępem rozprzestrzeniać się na sąsiednie.
Wiadomo jednak na pewno, że taka manifestacja daje szerszą symptomatologię i często wpływa na funkcjonowanie całego organizmu.
Powszechna osteochondroza charakteryzuje się zaangażowaniem w proces nie tylko kręgosłupa, ale także stawów jako całości.
Naruszenia rozwijają się w stosunku do korzeni nerwowych, naczyń krwionośnych, tkanek miękkich, a także narządów wewnętrznych. Po porażce wszystkich oddziałów naraz osteochondroza nazywana jest już uogólnioną.
stawy
Osteochondroza stawowa z reguły ma niewielki wpływ na pracę narządów wewnętrznych, ale znacząco powoduje problemy w życiu pacjenta. W zależności od dotkniętego obszaru wywołuje szereg urazów, takich jak zwichnięcia i podwichnięcia stawu barkowego, kolanowego, biodrowego. Wynika to ze zwiększonej labilności chrząstki. Często prowadzi do zaniku mięśni, całkowitego unieruchomienia okolicy i odpowiednio do niepełnosprawności.
Prognoza
Najlepsze rokowanie dla każdego rodzaju osteochondrozy powstaje na pierwszym etapie, kiedy procesy patologiczne dopiero zaczynają się rozwijać i dobrze reagują na terapię. W miarę postępu choroby przywrócenie oddziałów jest prawie niemożliwe. W takich przypadkach jest bardziej prawdopodobne, że zawiera patologię.
Jeśli choroba jest opóźniona do stadium 4, leczenie wymaga interwencji chirurgicznej. Najgorsze rokowanie przypisuje się zwykle rozległej osteochondrozie.